معبودا ...

مرا به بزرگی نعمتهای که داده ای راضی وآگاه کن

تا...

کوچکی نعمتهای که ندارم آرامشم را برهم نریزد

ای کاش هیچگاه آسمان قلبم ابری نمی شد

ای کاش خورشید عشق با تلالوء انوارزیبایش به سرزمین تاریک قلبم روشنایی می بخشید

و  ای کاش ابرهای باران زای غم هیچگاه از زمین سبز وجودم عبور نمی کرد

                                       و ای کاش...

                                                        ای کاش...

                                             و هزاران ای کاش دیگر...

آنان که به من بدی کردند , مرا هوشیار کردند

آنان که از من انتقاد کردند , به من راه ورسم زندگی آموختند

آنان که به من بی اعتنایی کردند , به من صبر وتحمل آموختند

آنان که به من خوبی کردند , به مهرو وفا آموختند

  پس خدایا:

 به همه اینان که باعث تعالی دنیوی واخروی من شدند

خیر دنیا وآخرت عطا بفرما

                                                (دکتر شهید مصطفی چمران)

وقتی سکوت خدا رادر برابررازونیازت دیدی

نگوخدا با من قهر است.

اوبه تمام کائنات فرمان سکوت داده تا حرف تو را بشنود

پس حرف دلت را بگو...